Spaanse gerechten
Andalusië is een regio vol zon, cultuur en traditie en dat proef je in de keuken. Of je nu in Torremolinos of La Carihuela bent, door de straten van Málaga loopt of in een wit dorpje neerstrijkt: eten speelt hier een hoofdrol.
In La Carihuela en Torremolinos zitten veel goede restaurants en chiringuitos die de echte Spaanse gerechten serveren.
Als je eens niet in je hotel of appartement wilt blijven en een avondje Spaans wilt eten, dan zie je op deze pagina wat suggesties die je kunt bestellen.
Als je visgerechten wilt eten dan kun je terecht bij El Canarias Playa, Remo Beach, Restaurante Pedro, el Lebeche, Olas de Levante, Los Mellizos, Casa Juan en alle chiringuitos in Carihuela en Torremolinos.
De Andalusische keuken is eerlijk, smaakvol en vaak eenvoudig, maar altijd met liefde gemaakt. Dit zijn de typische Spaanse gerechten die je zeker eens moet proberen tijdens je vakantie in Torremolinos.
Gazpacho
Als het warm is, is er niets zo verfrissend als een glas of kop gazpacho.
Deze koude soep van tomaat, paprika, komkommer, ui, knoflook en olijfolie wordt ijskoud geserveerd. Vaak krijg je er broodcroutons of extra gehakte groenten bij.
Tip: In de zomer kun je ook salmorejo proberen, een romigere variant uit Córdoba met serranoham en gekookt ei.
Espetos de sardinas
Wie aan de Costa del Sol verblijft, moet espetos proberen: sardientjes die aan een houten spies zitten en boven een open houtvuur op het strand worden geroosterd.
Het woord espeto betekent letterlijk “spies”. Bij deze traditionele bereidingswijze worden vijf tot zeven sardientjes op een houten spies geregen en schuin boven een open vuur van olijfhout geroosterd.
De vis wordt vaak enkel met wat grof zeezout bestrooid, zodat de pure smaak van de sardine behouden blijft. Door het vuur en de rook krijgen de visjes een kenmerkende geur en een lichte rooksmaak, eenvoudig, maar ongelofelijk lekker.
De geur van rook en zee maakt dit tot een echte vakantiebeleving. Dit is een van de meest traditionele visgerechten in Andalusië.
Tip: de sardientjes zijn het best als de ‘R’ niet in de maand zit, dus in de zomermaanden. Dan is het water warm en bevatten de sardines meer vet, wat zorgt voor extra smaak en malsheid.
Pescaíto frito
Pescaíto frito (letterlijk: “gefrituurd visje”) is een klassieker in Málaga en de omliggende kustplaatsen.
Kleine visjes zoals ansjovis (boquerones), inktvisringen (calamares) en garnalen worden licht door meel gehaald en knapperig gefrituurd.
Bestel een portie om te delen (compartir) en knijp er wat citroen overheen simpel maar onweerstaanbaar.
Almejas
Tussen alle tapas en visgerechten in Andalusië vind je een verfijnde klassieker die liefhebbers van zeevruchten niet mogen missen: almejas.
Dit zijn kleine schelpjes (vergelijkbaar met kokkels of venusschelpen) die langs de zuidkust veel worden gegeten. Ze zijn zacht, sappig en hebben een pure, zilte smaak die doet denken aan de zee.
Almejas is de Spaanse naam voor een groep kleine schelpensoorten die vooral in de Middellandse Zee en Atlantische Oceaan voorkomen.
Ze worden dagelijks vers aangevoerd in Andalusische havens en zijn geliefd om hun delicate smaak en zachte structuur.
In tegenstelling tot mosselen zijn almejas iets kleiner, dunner van schelp en subtieler van smaak.
Rosada aloili
Rosada is een verzamelnaam voor verschillende witvissoorten, vaak familie van de kabeljauw of heek.
De vis heeft een zachte, neutrale smaak en een stevige textuur, waardoor hij ideaal is om te bakken, grillen of frituren. Omdat rosada weinig graten heeft en niet te “vissig” smaakt, is het een geliefde keuze.
Alioli (ook wel ajolio of allioli genoemd) is een traditionele saus uit Spanje, gemaakt van knoflook, olijfolie, citroen en soms een beetje ei of melk om de saus luchtiger te maken. De smaak is romig en vol, maar niet overdreven zwaar. Perfect bij gebakken of gefrituurde vis.
Paella
Hoewel paella oorspronkelijk uit Valencia komt, wordt het aan de Costa del Sol volop gegeten. Je ziet vaak rijk gevulde pannen met garnalen, mosselen en inktvis.
Het woord paella betekent letterlijk “pan” in het Valenciaans. Oorspronkelijk was het een boerengerecht, gemaakt van alles wat voorhanden was: rijst, groenten, kip, konijn en soms slakken.
Door de ligging aan de kust veranderde de samenstelling, en zo ontstond de paella de marisco met schaal- en schelpdieren die je vandaag veel in Zuid-Spanje ziet.
Ook varianten met kip of gemengd vlees zijn populair. Spanjaarden eten paella meestal rond de lunch, dus houd daar rekening mee als je wilt proeven.
Verschillende soorten paella
Paella de marisco: de bekendste variant aan de kust. Gevuld met garnalen, mosselen, inktvis en andere zeevruchten.
Paella mixta : een combinatie van zeevruchten en vlees, zoals kip of konijn.
Paella vegetariana: voor wie liever geen vlees of vis eet, maar wel wil genieten van de geurige rijst en groenten.
Arroz negro: zwarte rijst gekleurd met inktvisinkt, met een diepe, zilte smaak.
Albóndigas
Albóndigas zijn smeuïge gehaktballetjes in een kruidige tomatensaus.
Vaak worden ze als tapa geserveerd, maar soms ook als hoofdgerecht met brood om in de saus te dippen.
De smaak varieert per regio en familie, maar verwacht een zachte textuur en veel specerijen.
Boquerones en vinagre
Wie in Andalusië tapas gaat eten, ziet ze bijna overal op de kaart staan: boquerones en vinagre. Dit zijn kleine verse ansjovisjes die niet worden gebakken of gegrild, maar gemarineerd in azijn en olijfolie.
Het resultaat is een fris, zacht en licht zuur gerecht dat perfect past bij warme dagen en een koud biertje of een wijntje.
Boquerones en vinagre smaken fris, licht zuur en toch romig door de olie. Het is een gerecht dat verrassend toegankelijk is, ook voor wie normaal niet zo’n liefhebber van vis is. De combinatie van citroen, knoflook en olijfolie geeft een typisch mediterrane smaak.
Dit gerecht is een van de puurste manieren om de Middellandse Zee te proeven: geen zware kruiden of sauzen, alleen verse vis, zuur en olie.
Het is licht, gezond en heerlijk als tussendoortje op een warme dag. Voor veel Spanjaarden hoort een schaaltje boquerones en vinagre gewoon bij een middag borrelen.
Jamón ibérico
Jamón ibérico is een absolute delicatesse. De ham wordt jarenlang gedroogd en krijgt daardoor een diepe, nootachtige smaak.
In veel Andalusische bars hangt de ham boven de bar. Bestel een klein bordje (ración) met wat brood en olijfolie en geniet langzaam van de dun gesneden plakjes.
Jamón ibérico wordt gemaakt van het Iberische varken, een oud ras dat voornamelijk in Spanje en Portugal voorkomt.
Deze varkens leven deels in vrijheid en eten een natuurlijk dieet, vooral eikels (bellotas), gras en kruiden. Dit dieet en de langzame rijping geven de ham zijn unieke, nootachtige smaak en zachte textuur.
Gambas Pil Pil
Pil pil verwijst naar de manier van bereiden: de olie wordt samen met knoflook en rode peper langzaam verhit, waardoor het een aromatische en licht pittige basis wordt. Soms wordt ook gerookte paprikapoeder (pimentón) toegevoegd voor een diepere, warmere smaak en een mooie rode kleur.
De garnalen worden kort in deze hete olie gegaard, zodat ze mals blijven en de smaken opnemen.
Verschil met gambas al ajillo
Hoewel de basis hetzelfde is (garnalen, knoflook, olie), is pil pil duidelijk pittiger en vaak rijker van smaak. Waar al ajillo subtiel en zacht kan zijn, geeft pil pil een echte kick. Het is ideaal voor liefhebbers van wat meer pit en kruidigheid.
Churros con chocolate
Churros zijn lange, goudbruine stengels van luchtig deeg, gemaakt van bloem, water en een beetje zout. Ze worden in spiraalvorm in hete olie gebakken en daarna in stukken gesneden. Soms worden ze licht bestrooid met suiker. De structuur is knapperig van buiten en zacht van binnen perfect om te dippen.
Het geheim van churros con chocolate zit in de chocolade. In Spanje krijg je geen dunne drinkchocolade, maar een rijke, dikke saus die bijna puddingachtig is. De saus wordt warm geserveerd en is net vloeibaar genoeg om de churros erdoorheen te halen. Zo ontstaat een perfecte balans tussen knapperig en romig, warm en zoet.
De geschiedenis achter churros
Churros zouden ooit zijn ontstaan bij Spaanse herders, die een eenvoudig deeg in hete olie bakten als snelle maaltijd. Later werd het een populaire straat- en café-snack. Tegenwoordig zijn churros een cultureel icoon en een vast onderdeel van de Spaanse ontbijtcultuur, vooral in Andalusië.
